Wiadomości z inspektoratu

 

Z artykułu dowiesz się:

• na co zwracać uwagę kupując odzież,
• o zasadach znakowania odzieży,
• o reklamacjach i zwrocie odzieży.

 

Konsumencie! Zanim dokonasz zakupu sprawdź:

• jego wygląd zewnętrzny, tj. czy nie posiada widocznych wad takich jak np. zaciągnięcia, nierówne szwy, wystające nitki, dziury, błędy tkackie lub dziewiarskie, błędy w druku lub w wybarwieniu oraz czy jest estetycznie wykończony;
• czy na wszywce, etykiecie lub opakowaniu jednostkowym podany został skład surowcowy.

  Każdy wyrób włókienniczy składający się z dwóch lub większej liczby składników włókienniczych o różnym składzie (np. tkanina zasadnicza, podszewka, ściągacz) powinien podany skład surowcowy osobno dla każdego składnika (np. spodnie i marynarka sprzedawane jako garnitur).

  Jeśli oznakowanie wyrobu zawiera określenia „100%”, „czysty”, lub „wykonany w całości z”, oznacza to, że wyrób składa się  całkowicie tylko z jednego rodzaju włókna, bez żadnych domieszek, za wyjątkiem nieuniknionych np. potrzeb technologicznych maksymalnie od 2%  do 5% zawartości innych włókien.

 

Przepisy prawa obligują przedsiębiorców jedynie do podania deklarowanego składu surowcowego, niemniej jednak zdecydowana większość producentów czy importerów podaje również inne dane istotne dla kupującego, jak np. rozmiar czy sposób konserwacji.

 

Oznakowanie winno być czytelne, widoczne dla kupującego przed dokonaniem zakupu i łatwo dostępne. W przypadku etykiet winny być one starannie przymocowane.  

 

Za właściwe – zgodne ze stanem rzeczywistym, oznakowanie wyrobów odpowiadają zarówno producenci i importerzy, jak i dystrybutorzy (sprzedawcy).

 

Kontrole odzieży przeprowadzane przez Inspekcję Handlową

Jak pokazują kontrole Inspekcji Handlowej, nie zawsze informacje, które znajdziemy na metkach, mają pokrycie w rzeczywistości. Jeśli np. na oznakowaniu koszuli podano, że została uszyta z tkaniny składającej się w 100% z bawełny to konsument ma prawo oczekiwać, że kupuje produkt wykonany w całości z surowca naturalnego jakim jest bawełna.

Inspekcja Handlowa wielokrotnie stwierdzała, w oparciu o badania laboratoryjne, rozbieżności pomiędzy składem deklarowanym a faktycznym.

Przykład!

• Koszula męska została uszyta z tkaniny, w której bawełna stanowiła tylko 50%, podczas gdy deklarowano, że  jest jej aż 80%.
• W przypadku garnituru deklaracja producenta dotycząca składu surowcowego, zarówno w zakresie surowca, jak i procentowego udziału poszczególnych włókien tekstylnych, była niezgodna ze stanem rzeczywistym, bowiem na deklarowaną zawartość 80% wełny, 19% wiskozy i 1% jedwabiu, faktycznie garnitur został uszyty z tkaniny składającej się w 80% z poliestru (surowca syntetycznego) i 20% z wiskozy (surowca sztucznego). Natomiast całkowity brak było  zarówno wełny, jak i jedwabiu (surowców naturalnych).

 

Rzetelna informacja o składzie surowcowym wyrobu jest bardzo istotna z uwagi na konieczność stosowania odpowiedniego sposobu konserwacji wyrobu.

 

Pamiętaj!

Każdy rodzaj włókna ma swoją charakterystykę i powinien być konserwowany we właściwy dla niego sposób. Prawidłowo konserwowana odzież będzie służyła dłużej i lepiej wyglądała.

 

Konserwacja to odpowiednie pranie, czyszczenie chemiczne, bielenie, suszenie i prasowanie. Nieprzestrzeganie warunków konserwacji może spowodować nawet całkowite zniszczenie ubrania, np. sfilcowanie wełnianego produktu (pranie w zbyt gorącej wodzie) czy też przypalenie wyrobu z włókien syntetycznych podczas prasowania  zbyt gorącym żelazkiem.

 

Obecnie większość wyrobów jest oznaczana symbolami (znakami graficznymi) dotyczącymi konserwacji (jednolitymi na całym świecie), często z opisem słownym ich znaczenia.

 

Poniżej przedstawiono pięć podstawowych symboli, stosowanych do  określenia sposobu konserwacji produktów włókienniczych:

 

 

wanienka symbolizuje proces  prania (max. temp.)

 

 

okrąg informuje o różnych procesach czyszczenia chemicznego 

trójkąt symbolizuje proces bielenia,

kwadrat symbolizuje proces suszenia,

 

 

 

żelazko ręczne jest symbolem  procesu prasowania i parowania (na grafice jest ono oznaczone dodatkowo krzyżem św. Andrzeja)

 

 

Uważaj! Wewnątrz tych symboli podstawowych umieszcza się dodatkowe oznaczenia odnoszące się do dopuszczalnej temperatury prania (np. 95- max. temp. 95^OC) czy prasowania (jedna, dwie lub trzy kropki), czy odpowiednie litery (A, P, F) określające sposób czyszczenia chemicznego.

 

Krzyż Św. Andrzeja naniesiony na którykolwiek z pięciu symboli oznacza, że zabieg reprezentowany przez ten symbol nie powinien być stosowany np.   

nie prać, a pasek lub przerwany pasek (▬,  ▬ ▬) umieszczony pod symbolem oznacza obróbkę złagodzoną lub bardzo łagodną.

 

Włókna tekstylne ze względu na pochodzenie dzieli się na włókna: 

• naturalne (otrzymywane z roślin, ze zwierząt lub minerałów, jak bawełna, wełna, sierść, włosie, len, konopie, jedwab naturalny, ramię, jutę, sizal, manilę, abakę);
• sztuczne (przekształcone surowce naturalne  zwłaszcza celuloza pod postacią
  krótkowłóknistej bawełny lub masy włóknistej otrzymywanej z drewna (świerk, sosna, buk, osika) lub innych materiałów roślinnych (słoma zbożowa, bambus, orzeszki ziemne, banan manilski, soja, kukurydza) i  zaliczamy do nich wiskozę, włókna miedziowe, włókna białkowe, włókna szklane;
• syntetyczne wytwarzane ze związków, które nie występują w przyrodzie (syntetycznych polimerów włóknotwórczych) drogą reakcji chemicznych. Włóknami syntetycznymi są: poliamid, poliester, akryl, polipropylen, elastodien, elastan, polichlorowinyl, poliuretan.

Rzetelna informacja o składzie surowcowym daje konsumentowi możliwość świadomego wyboru, czy chce kupić i użytkować wyrób wytworzony z włókna naturalnego (np. z bawełny czy wełny)  sztucznego (wiskoza) czy syntetycznego (poliamid, poliester).

Jest to również istotne dla osób uczulonych na niektóre substancje. Powszechnie panuje przekonanie, że najzdrowsza jest odzież  z materiałów naturalnych. Natomiast wskazane mogą być  pewne domieszki materiałów sztucznych czy syntetycznych. Dzięki włóknom syntetycznym ubrania mogą mniej się gnieść, lepiej zachowywać swój kształt po praniu, być bardziej odporne na rozciąganie czy po prostu bardziej przyjemne dla skóry i komfortowe w noszeniu, jak np. bawełniane jeansy z domieszką elastanu (lycry). Nie należy również przesadnie unikać włókien sztucznych i od razu rezygnować z zakupu odzieży z ich dodatkiem. Można przyjąć, że najkorzystniejsza mieszanka, to powyżej 80% surowca naturalnego oraz poniżej 20% sztucznego.

 

Zwróć uwagę także na:

• cenę wyrobu.

Oferowane do sprzedaży produkty włókiennicze powinny mieć uwidocznioną cenę. Cena nie powinna być jednak podstawowym kryterium wyboru produktu. Zbyt niska cena może być związana z bardzo niską jakością wyrobu, niemniej jednak nie zawsze cena bardzo wysoka jest gwarantem najwyższej jakości.

 

• oznaczenie wielkości.

W oznakowaniu produktów włókienniczych zamieszczone są informacje o wielkości wyrobu. Podawanie tych danych nie jest zunifikowane i jest dobrowolne (nie istnieje prawny obowiązek ich zamieszczania).   

Nie istnieje jeden sposób określania i oznaczania wielkości wyrobów. Producenci w opisach rozmiaru odzieży damskiej i męskiej stosują  najczęściej dwa typy oznaczeń :

- dwucyfrowe liczby – np. 32, 48 …,

- międzynarodowe  oznaczenia literowe, stanowiące skróty angielskich słów: S – small (mały), M – medium (średni), L – large (duży). Litera  X – oznaczająca „extra” pojawiająca się przed S (XS) oznacza – extra small (ekstra mały) lub przed L (XL) oznacza– extra large (ekstra duży). Podwojenie X (np. XXL) odpowiednio powiększa lub pomniejsza wartość rozmiaru. Poszczególnym rozmiarom przypisane są tabele rozmiarów, gdzie określa się szczegółowo: obwód w biuście, obwód w talii i obwód w biodrach  w przypadku odzieży damskiej oraz obwód klatki piersiowej, obwód pasa i wzrost w przypadku odzieży męskiej.

 

Producenci w opracowany przez siebie sposób określają wielkość wyrobu, co powoduje, że rozmiary odzieży wyprodukowanej w różnych krajach, przez różnych producentów mogą dość znacznie różnić się od siebie, dlatego najlepiej przed zakupem przymierzyć wybrany produkt. Chińska numeracja jest najczęściej zaniżona, a amerykańska zawyżona  i dlatego np. bluzka w rozmiarze L jednej firmy może mieć zupełnie inne wymiary niż bluzka z takim samym oznakowaniem innej marki.

Przy oznakowaniu odzieży dla dzieci stosowane jest najczęściej podawanie wielkości (wzrostu) dziecka w centymetrach.

 

• określenie producenta / importera.

Istotnym z punktu widzenia konsumenta jest zamieszczenie w oznakowaniu produktów włókienniczych danych, które umożliwiają identyfikację producenta lub importera odpowiedzialnego za wprowadzenie produktu na rynek polski (europejski). Znajomość tych danych pozwala na świadomy wybór produktów dobrej jakości ze źródeł cieszących
się zaufaniem. Ponadto podmiot wprowadzający wyrób włókienniczy do obrotu odpowiada
za jego bezpieczeństwo, np. pod kątem zawartości formaldehydu, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, kadmu czy ołowiu.

 

Co zrobić, gdy zakupiony ciuch okazał się wadliwy?

Towar wadliwy podlega reklamacji w terminie 2 lat od daty zakupu w ramach rękojmi. Przy składaniu reklamacji  należy udokumentować zakup w danej placówce lub sieci, np. okazać paragon lub wydruk z karty płatniczej. Reklamację składa się w formie pisemnej w placówce przedsiębiorcy, u którego dokonany był zakup.

 

Co zrobić, gdy chcesz zwrócić zakupioną odzież?

Przyjęcie zwrotu produktu pełnowartościowego  zakupionego w placówce stacjonarnej zależy tylko i wyłącznie od dobrej woli sprzedawcy. Sprzedawca nie ma prawnego obowiązku  przyjęcia takiego zwrotu. Najlepiej w czasie dokonywania zakupu należy zapytać sprzedawcy czy istnieje  możliwość zwrotu towaru nieużywanego i ewentualnie w jakim okresie.

W przypadku zakupu na odległość lub poza siedzibą przedsiębiorcy kupujący ma prawo odstąpić od umowy w terminie 14 dni bez koniczności podawania przyczyny odstąpienia.

 

W przypadku problemów jesteśmy do Państwa dyspozycji! 

 

Informację przygotowali: st. specjalista Jerzy Glista i st. specjalista Dorota Lis.

Powyższy tekst ma charakter informacyjny i nie stanowi wiążącej wykładni prawa.